ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ
Ομ. Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ο  Αλέξανδρος – Κωνσταντίνος  Δημητρίου  Αλεξανδρίδης,  με καταγωγή, από πατέρα, με καπνεμπορική δραστηριότητα,  εκ Σερρών,  και από μητέρα εξ Αδριανουπόλεως Ανατολικής Θράκης, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 6-6-1947,  όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδες της μέσης εκπαίδευσης στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια.

Ελαβε με άριστα το Πτυχίο της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. το 1972.

Εκπλήρωσε την Στρατιωτική του θητεία από 1973-1975  και την υποχρεωτική Υπηρεσία Υπαίθρου  από 1975-1976 στον Υγειονομικό Σταθμό Ανω Ποροϊων Σερρών.

Συνέγραψε τη διδακτορική του διατριβή το 1979 στην  Οφθαλμολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Ludwig Maximilian  του  Μονάχου (1976-1981) με υποτροφία της Deutscher  Akademischer Austauschdienst  (Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών)  και αναγορεύθηκε Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου  LMU στις 3 Απριλίου 1979 με τον βαθμό MAGNA CUM LAUDE.  Στη συνέχεια έλαβε θέση επιστημονικού συνεργάτη & Επιμελητή  στην ίδια κλινική και  δημοσίευσε  ερευνητικές εργασίες  με υποτροφία του Ιδρύματος Alexander von Humboldt Stiftung.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα υπηρέτησε στην Οφθαλμολογική Κλινική του Α.Π.Θ.  όπου το 1989  εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του   Α.Π.Θ.,  το 1999 Αναπληρωτής Καθηγητής  και από  το  2006  Καθηγητής   Οφθαλμολογίας μέχρι την αφυπηρέτησή του το 2014.

Κατά την  40ετή ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη  διδασκαλία φοιτητών και ειδικευομένων,  στους οποίους μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις του,  τόσο στο Πανεπιστήμιο LMU του Μονάχου  όσο και στο Α.Π.Θ.  Δίδαξε μαθήματα καλύπτοντας όλο το φάσμα της Οφθαλμολογίας , με έμφαση στην χειρουργική αμφιβληστροειδούς-υαλοειδούς,  εφαρμογή  ακτίνων Laser στον αμφιβληστροειδή και διαθλαστική χειρουργική.  Φοιτητές και νέοι οφθαλμίατροι τον επισκέπτονταν στο γραφείο του στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ για  να συζητήσουν τα επιστημονικά τους προβλήματα και το μέλλον τους , να βρούν ανταπόκριση και ενθάρρυνση και να πάρουν χρήσιμες συμβουλές αλλά και συστατικές επιστολές για την περαιτέρω εκπαίδευσή τους σε πανεπιστημιακές κλινικές  του εξωτερικού.   

Υπήρξε επιβλέπων Καθηγητής  σε 8 διδακτορικές διατριβές  και μέλος τριμελών συμβουλευτικών επιτροπών σε άλλες 23.

Κατά την 5ετή υπηρεσία του στην Οφθαλμολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Ludwig Maximilian του Μονάχου, στα πλαίσια σεμιναρίων, ανακοινώσεων, διαλέξεων και μεταπτυχιακής διδασκαλίας  είχε μακρά  παραμονή στις Οφθαλμολογικές Πανεπιστημιακές  Κλινικές του Freiburg,  του  Erlangen,  της Χαϊδελβέργης , της Κολωνίας, και του   Βερολίνου. Στα ίδια πλαίσια είχε παραμονή στη Βιέννη 1985,  Ζυρίχη 1987,   Tel Aviv 1989, και  Νεα Υόρκη 1997.

Τα επιστημονικά ενδιαφέροντά του επικεντρώνονται ερευνητικά στην παθολογική ανατομική του οπτικού νεύρου και την παθολογία του κερατοειδούς χιτώνα  και επεμβατικά  στην χειρουργική των οπισθίων μορίων του οφθαλμού και την εφαρμογή όλων των μορφών ακτίνων Laser στην οφθαλμολογία .  Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει 3 μονογραφίες ,  4 συμμετοχές με Κεφάλαια  σε συγγράματα και 137 εργασίες δημοσιευμένες σε ξενόγλωσσα και ελληνικά περιοδικά και πρακτικά Συνεδρίων.

Στη Σύγκλητο του  Α.Π.Θ. έχει διατελέσει Εκπρόσωπος της Γενικής Συνέλευσης της Ιατρικής Σχολής   το ακαδημαϊκό έτος 2003-2004.

Εχει διατελέσει Εκπρόσωπος των Καθηγητών του Τομέα Αισθητηρίων Οργάνων στη Γενική Συνέλευση της Ιατρικής Σχολής το Ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 και ομοίως εκπρόσωπος των Αναπληρωτών Καθηγητών το Ακαδημαϊκό έτος 2003-2004.

Πρόεδρος της τριμελούς Επιτροπής που συγκροτείται από τη Σύγκλητο του Α.Π.Θ.  σχετικά με την καθ’ υπέρβασιν εγγραφή φοιτητών ποσοστού 5% σε μονοτμηματικές Σχολές του Α.Π.Θ. λόγω υπαγωγής τους σε ειδικές κατηγορίες υποψηφίων ,  κατά τα Ακαδημαϊκά έτη 2006-2007 συνεχώς και αδιαλείπτως μέχρι καί  το  έτος  2010-2011.

Αξιολογητής ερευνητικών εργασιών του προγράμματος Πυθαγόρας  ΙΙ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας  και Θρησκευμάτων  τα έτη 2004 και 2005.

Εχει διατελέσει  μέλος σε τέσσερις Επιτροπές του  Α.Π.Θ.,  από το Ακαδημαϊκό έτος 2004-2005,  από της συστάσεώς τους ,  συνεχώς και μέχρι την αφυπηρέτησή του  :  της Επιτροπής Βιοηθικής και Δεοντολογίας ,  της Επιτροπής Κοινωνικής  Πολιτικής,  της Επιτροπής Ιστορικού Αρχείου της Ιατρικής Σχολής και του Γραφείου Στήριξης Εκπαίδευσης  του Γ.Π.Ν. ΑΧΕΠΑ.

Η επιστημονική του διαδρομή αναγνωρίσθηκε διεθνώς  με την   εκλογή του, το 2006,  ως μέλους του Διεθνούς Εκλεκτορικού Σώματος για την ανάδειξη  Καθηγητού Οφθαλμολογίας  για το βραβείο von Graefe,  το οποίο  απονέμεται ανά δεκαετία από την Deutsche Ophthalmologische Gesellschaft  (Γερμανική Οφθαλμολογική Εταιρεία) σε προσωπικότητες που διεθνώς έχουν προσφέρει ύψιστο επιστημονικό και ερευνητικό έργο στην ειδικότητα της Οφθαλμολογίας .

Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Οφθαλμολογίας, της Γερμανικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας, της Οφθαλμολογικής Εταιρείας της Βαυαρίας, της Γερμανικής Εταιρείας Αμφιβληστροειδούς, της Ελληνικής Εταιρείας Αμφιβληστροειδούς, της Πανελλήνιας Οφθαλμολογικής Εταιρείας, της Οφθαλμολογικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος και της Ελληνικής Εταιρείας Ενδοφακών και Διαθλαστικής Χειρουργικής.

Εχει πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό  χειρουργικών επεμβάσεων κατ’ αρχήν στην πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική κλινική LMU του Μονάχου (1976-1981) και από το 1981 στην Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική κλινική του ΑΧΕΠΑ,  που περιλαμβάνουν όλο το φάσμα της Χειρουργικής Οφθαλμολογίας με έμφαση την  χειρουργική των οπισθίων μορίων του οφθαλμού, τομέα της εξειδίκευσής του.

Διοργανωτής  δύο Συνεδρίων με συμμετοχές  Αμερικανών (Gragoudas, D’Amico)  και Ευρωπαίων (L. Zografos) καθηγητών Οφθαλμολογίας  :  Στον Βόλο, 30-9-89, (Ξενοδοχείο PARK) με θέμα «Σύγχρονες απόψεις  για την αντιμετώπιση των μελανωμάτων του χοριοειδούς» και στην Θεσσαλονίκη (Ξενοδοχείο  Μακεδονία Palace) 31-8 έως 2-9-1991  με θέμα «Αμφιβληστροειδής-νεότερες εξελίξεις» και τιμώμενο τον Γερμανό  Καθηγητή Anselm Kampik. Μέλος οργανωτικής επιτροπής του 17^ου,  19^ου ,   21^ου,  26^ου,   29^ου και 33^ου   Πανελληνίου Οφθαλμολογικού  Συνεδρίου.

Εχει συμμετάσχει με Ανακοινώσεις και διαλέξεις σε 65  Πανελλήνια και Διεθνή Συνέδρια .

Με την συμμετοχή του σε εισηγητικές επιτροπές και την ψήφο του σε εκλεκτορικά σώματα,  συνετέλεσε αποφασιστικά στην εκλογή 12 Καθηγητών Οφθαλμολγίας στα πανεπιστήμια Κρήτης,  Αλεξανδρούπολης,  Καποδιστριακό Αθηνών (δύο καθηγητών 2013-2014) και Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης  (τεσσάρων καθηγητών 2013-2015).

Παράλληλα με τις επιστημονικές ενασχολήσεις του ο Αλ. Αλεξανδρίδης δεν έμεινε περιχαρακωμένος στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα, αλλά ως ενεργός πολίτης , είχε και έχει έντονη εθελοντική και κοινωνική προσφορά :  στο Μόναχο  εξετάζοντας επί τριετία αφιλοκερδώς ασθενείς του Ερυθρού Σταυρού της Βαυαρίας (Bayerischer Rotkreuz) και στην Θεσσαλονίκη με την συμμετοχή του ως μέλους ΔΣ σε Mουσεία & Φιλανθρωπικά Ιδρύματα  (Βυζαντινού Πολιτισμού, Μακεδονικού Αγώνα,  Σύγχρονης Τέχνης, Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ.,  Ασυλο του Παιδιού, Φιλόπτωχο Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης, Ερυθρό Σταυρό παραρτήματος Θεσσαλονίκης, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Ροταριανό Ομιλο),  αλλά κα περιθάλποντας ασθενείς προβληματικών περιοχών  (Ανω Πορόϊα Σερρών 1984).

Με τη σύζυγό του ‘Ολγα Παναγιωτίδου απέκτησε  τον Δημήτρη, τελειόφοιτο του Πανεπιστημίου του Cambridge στην Electrical & Computer Egineering και την Κωνσταντίνα που φοιτά στο ΙΒ1 του Κολλεγίου Anatolia.

Σήμερα είναι ομότιμος Καθηγητής της Ιατρικής σχολής του Α.Π.Θ. στο οποίο συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του έχοντας αναλάβει  διδασκαλία  Μεταπτυχιακών και Προπτυχιακών Σπουδών της Σχολής.

 

Υποσημείωση: Γενεαλογική σχέση του βιογραφούμενου με τον Ακαδημαίκό Καθηγητή Ιατρικής Κάρολο Αλεξανδρίδη και την Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ.:

Η οικογένειά τού Καρολου Αλεξανδρίδη (1885-1978),  Ακαδημαϊκού,  Ιδρυτού της Ιατρικής Σχολής  του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1942), πρώτου καθηγητού Παθολογίας και πρώτου Κοσμήτορα της Σχολής,   παρ΄όλο που ο ίδιος δεν ευτύχησε να αποκτήσει παιδιά,  εξελίχθηκε σε «ιατρική»,  καθώς τέσσερα από τα παιδιά των αδελφών του, ένα από τα εγγόνια τους,  και ένας μικρανηψιός του, συνολικά έξι, αποφοίτησαν από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οι τέσσερις εξ’ αυτών ήταν οι πρώτοι φοιτητές της νεοϊδρυθείσης Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. (1942) και υπήρξαν σημαντικά μέλη της ιατρικής κοινότητος της Θεσσαλονίκης και όχι μόνον.  Αυτοί είναι: ο Δημήτριος Ιωάννου Αλεξανδρίδης, ενδοκρινολόγος, μετέπειτα Διευθυντής της Ενδοκρινολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Karolinska της Στοκχόλμης, ο Βασίλειος Σταμούλης, για πολλά χρόνια Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του Κεντρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, νύν «Γ. Γεννηματάς», ο Δημήτριος Αθανασίου Αλεξανδρίδης ακτινολόγος, που μετοίκισε & εξήσκησε αργότερα στην Αθήνα ως Διευθυντής Ακτινολογικού στον «Ευαγγελισμό», o Ιωάννης Κ. Κυριαζίδης, παθολόγος, αδελφός τηε Βάσσως Αλεξανδρίδου-Κυριαζίδου,  ο Βάσος Παπαβασιλείου, επίσης ακτινολόγος, Διευθυντής Ακτινολογικού στο ΙΚΑ Θεσσαλονίκης  και ο Αλέξανδρος-Κωνσταντίνος Δ. Αλεξανδρίδης,  εγγονός του αδελφού του Αλεξάνδρου, Καθηγητής Οφθαλμολογίας στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ.

Την πανεπιστημιακή του Τήβενο διατηρούν τα δύο εγγόνια του μεγαλύτερου αδελφού του Αλεξάνδρου, Αλέξανδρος-Κωνσταντίνος Δ. Αλεξανδρίδης, ομότιμος καθηγητής Ιατρικής Σχολής  του Α.Π.Θ και Ελίζα Δ. Αλεξανδρίδου, ομότιμη καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ.